А для кагосьці свята, калі палае хата
У Слуцкім раёне гарэла хата. 15-гадовы школьнік спрабаваў дастаць з полымя гаспадара, а пяцёра дарослых людзей давалі яму парады, здымалі ўсё на мабільныя тэлефоны… Былі на працы жыхары, Калі гарэла хата, І сцены, лезучы знутры, Агонь лізаў заўзята.
Яшчэ не прагучаў набат,
Не зваў усіх на гора,
Таму людзей было няшмат
Ля хаты той — пяцёра.
Ніводзін з іх не «суперстар» —
Амаль што маладзёны,
І каб на памяць зняць пажар,
Дасталі тэлефоны.
Назаўтра ім у Інтэрнэт
«Кіно» пакласці можна.
Няхай пабачыць цэлы свет,
Няхай пахваліць кожны.
Пабольш бы толькі там агню —
Было б зусім дарэчы.
Ды крык парушыў цішыню —
Пранізлівы, хлапечы:
— Згарыць у хаце гаспадар!
Крычаў адчайна гэтак,
Прыбегшы першым на пажар,
Сусед — хлапчук-падлетак.
Па ўсім відаць, разлічваў ён,
Калі забіў трывогу,
Што ўсё-ткі нейкі маладзён
Памкнецца на падмогу.
Але дарэмным быў спадзеў
На «племя маладое»:
Ніхто з прысутных не хацеў
У пекла лезці тое.
Ім, зрэшты, кадраў і такіх
Для Інтэрнэта хопіць.
І дзверы сам у той жа міг
Адкрыў адважна хлопец.
Агонь і дым дыхнулі ў твар,
І не відно нічога.
Ды, дзякуй Богу, гаспадар
Ляжаў каля парога.
І з пекла хлопец павалок
Ахвяру-небараку,
І крыкі чуліся здалёк:
— Давай! Харошы ракурс!
І злагадна, і ўразнабой
Варочалі «мабілы».
Ахвяру выцягнуў герой,
Хоць ледзь хапіла сілы.
І шкадавалі, не сакрэт,
І дзеўкі, і мужчыны,
Што развіваўся той сюжэт
Не больш чым тры хвіліны…
* * *
Якая можа быць мараль,
Калі ў людзей на мэце
Не ўчынкі смелыя, на жаль,
І не заслужаны медаль,
А лайкі ў Інтэрнэце…
Алесь НЯЎВЕСЬ
Чытайце таксама ў рубрыцы «Фельетон»:
Хай бы дроў прывёз не Дзед, а мясцовы сельсавет
Грошай мала ці няма, ды не хочуць браць дарма
Каб не супярэчыць закону, павесь не партрэт, а ікону
Жывуць як след палякі, а мы — як небаракі