Як загадаў бы кіраўнік, стварылі б вечны рухавік

Як трэба — запускаў заводы,
Калгасы «браў на абардаж»,
І людзі верылі заўсёды:
На цуды здатны Бацька наш.
Ва ўсім — ад спорту да навукі —
Рашаў пытанні на хаду,
Здавалася, і з камянюкі
Ён можа выціснуць ваду.
Заместа палачкі чароўнай
Выкарыстоўваў часам кол.
І вынікі былі ўсё роўна:
Як конь,
Мог працаваць асёл.
А той, хто ставіў палкі ў колы
Ці неналежна ношку нёс,
Меў выгляд вельмі невясёлы,
Бо ў Бацькі «жэстачайшы спрос».
Нікому не было спагады:
— Ты дапусціў пралік чаму?
Не толькі вылятай з пасады —
Зрабі «экскурсію» ў турму!
Натхніўшыся прысудам гэтым
І прыклад згледзеўшы такі,
На працу йшлі з трайным імпэтам
Астатнія кіраўнікі!
І нібы ўсё вяршыла Неба,
Зусім мяняўся ход падзей.
Таму й была ў народа глеба
Лічыць, што Бацька — чарадзей,
Што мае ён не толькі навык,
Які ўласцівы каралю —
Аднойчы даказаў нам нават,
Што можа бачыць скрозь зямлю.
Паставіў некалі задачу
Геолагам-буравікам:
— У нетрах я запасы бачу.
Павінна быць і нафта там.
Дык вы яшчэ раз, дадаткова
Пакалупайцеся ў зямлі…
Паверылі яму на слова
І нафту ўсё-такі знайшлі!
Але шкада, што малавата —
Не рэчка нафты, а ручай…
Таму і засмуціўся Тата,
Апанаваў яго адчай,
Хоць колісь быў у эйфарыі.
У рэшце рэшт датумкаў ён:
Расія кранік перакрые —
І эканоміцы гамон.
Без энергетыкі краіне
І ні туды, і ні сюды.
«Дык мо вучоны люд падкіне,
Свае напружыўшы глузды,
Зламаўшы фізікі законы?..» —
Паспадзяваўся прэзідэнт.
Такі лагодны тон ягоны
Мяне расчараваў ушчэнт.
Вучоныя, канешне, хорам
Адклікнуцца на заклік той:
— Абавязкова нешта створым,
Бо ў нашых клёпках не застой!
Калі пустыя нашы нетры,
Дык нешта возьмем і з пустых.
Ідэі носяцца ў паветры,
Мы зацугляем заўтра іх!
Ну, словам, Бацьку і народу
Наабяцаюць торбу й мех,
А потым цераз пень-калоду
Стварацьмуць штось курам на смех.
І на свае праекты-планы
Папросяць не рубель яны.
(А ў нас і так бюджэт паганы —
Зрабілі рэшата з казны.)
І ўрэшце з гэтае аферы
Займеем мы чарговы пшык.
Падобных «пшыкаў» — да халеры,
І наш народ да іх прывык.
А вось калі б усім вучоным
Акрэсліў мэту кіраўнік
Загадным, неаспрэчным тонам,
Яны, насуперак законам,
Зрабілі б вечны рухавік!
* * *
І ўсё-ткі вераць нашы людзі,
Што Бацька — чараўнік ці Бог.
Не ўсё ў нас ёсць,
Ды ўсё ў нас будзе,
Як скажа ён:
— Трах-тыбідох!

Алесь Няўвесь

Да ведама чытачоў: новы зборнік Алеся НЯЎВЕСЯ «Была б свіння, а лужа будзе» яшчэ можна купіць у мінскай кнігарні «Логвінаў» (пр. Незалежнасці, 37а).

Чытайце таксама ў рубрыцы «Фельетон»:

Цяпер на славу, скажам прама, наменклатура ў выканкама

Кожны будзе заняты, толькі трэба лапаты

Як палюбоўнік — дармаед, пакінь службовы кабінет!

Хоць рэклама — ад спявачкі, не дастане люд заначкі