Наша история. Жена Якуба Коласа была атеисткой и ненавидела Сталина
«В жизни я всегда чувствовал себя очень одиноким. Моя Маруся убила это одиночество», писал Константин Мицкевич, он же классик беларусской литературы Якуб Колас. Маруся – Мария Дмитриевна Каменская, его единственная супруга, с которой они прожили 32 года, родили троих сыновей и прошли через испытания, знакомые и сегодняшним беларусам: репрессии, утрата близких, военное беженство.
Менск – вось сапраўдная назва нашага горада
Знакаміты беларускі скульптар Алесь Шатэрнік у ЗША піша ўспаміны: згадвае малавядомы дэталі жыцця ў пасляваенным Менску.
Калі Мінск упершыню выгукнуў: “Жыве Беларусь!”
Напрыканцы 1980-х ў Беларусі нацыянальна арыентаваныя суполкі моладзі арганізоўвалі эфектыўныя грамадскія кампаніі. Сярод іх вылучаюцца акцыі супраць будаўніцтва Даўгаўпілскай ГЭС і ў абарону Верхняга горада Мінска.
Станіслаў Шушкевіч: «Больш за усё ганаруся, што вывеў з Беларусі 81 ядзерную ракету. І яшчэ двума рэчамі…»
Не знойдзеш у Беларусі СМІ, якое б не згадвала ў тым ці іншым ключы Станіслава Станіслававіча Шушкевіча. Але для «Свободных новостей» ён стаўся фактычна хросным бацькам: у 1991-м кіраўнік тагачаснай Беларусі пагадзіўся даць вялізнае інтэрв’ю ў першы нумар штотыднёвіка. Параўнайце з найноўшым часам: ды цяпер такое немагчыма ўявіць! У час, калі Беларусь развітваецца са Станіславам Шушкевічам, мы, аднак, хочам згадаць не тое яго першае слова ў СН, а – апошняе інтэрвію, якое ўзяў у 2010 годзе Віталь Цыганкоў. Публіцыст прапанаваў тады дзяржаўнаму дзеячу празважаць над тым, што будуць казаць пра яго пасля сыходу з жыцця...
«Дзядам» сёлета – 35: ад кветак ды песень да «Чаромхі» і дубінак
Калі прыходзіць час распавядаць пра тое, што было таемным? Ці прыходзіць гэты час наогул? Праз колькі гадоў? Ці ўсё з часам можна распавесці? Ці ёсць веды і ўспаміны, якія лепей не выдаваць ніколі, хаця яны годныя і цікавыя?
«Дакладна памятаю дзень, калі ўсвядоміў сябе беларусам»
Невыпадкова тэрмін «гражданское общество» перакладаецца на беларускую мову як «грамадзянская супольнасьць», дзе «супольнасць» з'яўляецца аднакарэнным са словам «суполка» – так называлі нефармальныя арганізацыі нацыянальнай скіраванасці ў 1980-я гады.
Ксендз поджег себя с криком: «Я согрешил против человечества!»
Немногим более 100 лет тому, в феврале 1918 г., революционная власть в Петрограде издала Декрет, известный под названием «Об отделении церкви от государства и школы от церкви».
РЭКВІЕМ ПА ЗАМЧЫШЧЫ. Роўна 80 год таму пад час чарговага пагрому былі знішчаны 12 000 яўрэяў Мінскага гета
21 студзеня 1942 года пад час чарговага пагрому былі знішчаны 12 000 яўрэяў Мінскага гета. Наш горад у часы вайны стаў месцам забойства блізу 105 тысяч мірных жыхароў, але дасюль гэтай трагедыі не ўсвядоміў і не адрэфлексаваў. “Город пержил катастрофу. Но никого, увы, она не потрясла: было — не было» (А.Капілаў).
Ля магілы ЛЯВОНА БАРАЗНЫ. Зло сутыкнулася з творцам у сімвалічным месцы і ў злы час…
Яго знішчылі 50 гадоў таму, каб задушыць адраджэнне Беларушчыны ў зародку і адначасова захаваць цішыню – пазбегнуць судовых працэсаў над іншадумцамі.
Пашпарт грамадзяніна ВКЛ, або Міхал Крыспін Паўлікоўскі – паніч з Пуцькава
Іх залічваюць у кола “грамадзянаў Вялікага Княства Літоўскага» – выгадаваных на беларускіх землях, падуладных Расійскай Імперыі, дзе яшчэ памятаюць падзелы Рэчы Паспалітай, паўстанні і разборы шляхты, дзе моляцца і гандлююцца на розных мовах, але захоўваюць сацыяльны падзел.