Калі трэба, прастытутка снег пачысціць вельмі хутка

То не плёткі і не чуткі,
Хоць кагосьці возьме смех:
У сталіцы прастытуткі
Узяліся чысціць снег.
Без ахвоты, скажам прама,
Снег варочаюць яны:
Быў загад гарвыканкама,
Так прыдумалі чыны.
Столькі снегу наваліла —
Ні праехаць, ні прайсці!
(Хоць камусьці глянуць міла:
Толькі ў колішнім жыцці
Тут былі такія зімы,
А цяпер таго няма:
Шпацыруем па гразі мы,
Хоць як быццам і зіма.)
Гэты снег растане з часам,
Стане бруднаю вадой,
Толькі зараз жылкамгасам
Толкам справіцца з бядой
Не ўдаецца, бо работы
Не на пару-тройку дзён:
Каб разгрэбці ўсе сумёты,
Трэба цэлы легіён.
Ход прыдумаў нечаканы
Нехта з мудрай галавой:
— Ёсць у нас рэзерв — путаны.
Хай імпэт праявяць свой
Не з кліентамі ў пасцелі,
А на вуліцах, дзе снег.
Прадавалі дзеўкі целы —
Выкупляць патрэбна грэх.
Будуць самі, без прынукі
Грэбці, грэшныя, яны.
Як дадзім рыдлёўкі ў рукі,
Дык не будзе ім цаны!
Мудры член гарвыканкама
Меў падтрымку ад калег —
Пагадзіліся таксама:
— Хай путаны чысцяць снег,
Справай займуцца харошай,
Спрыт пакажуць малады,
Бо плаціць не хочуць грошай,
Як штрафуюць іх суды,
Так што ход і праўда лоўкі!
І з-за «мудрасці» такой
Прастытуткі за рыдлёўкі
Узяліся талакой.
А якія перамены
Адбыліся ў нас, калі
«Жрыц кахання» лабутэны
Гурбы снегу падзяўблі?
Вынік годны, не паганы,
Бедаваць няма падстаў:
Снег пачысцілі путаны!
Ці, магчыма, сам растаў…
* * *
Не жылі б нідзе па-свінску,
Быў бы ў вуліц добры стан,
Каб і ў Гомелі, і ў Мінску
Мелі мы пабольш путан.

Алесь Няўвесь