Займелі лекі ад недарэкі

Казаў калегам наўзахлёб,
Даводзіў афіцыйна:
— Патрэбна ад усіх хвароб
Мікстура ці вакцына.
Я вынайсці яе магу —
Былі б на гэта сродкі.
Улада, у сваю чаргу,
Праз час зусім кароткі
Азвалася, за шырмай слоў
Не ўнюхала падвоху:
«Святая справа. Дам рублёў
На тое. І не троху…»
«Не троху» — гэта не мільён.
Мільярды меў з бюджэту.
Хай вынайдзе вакцыну ён
На радасць нам і свету.
Ды, атрымаўшы гэткі куш
(А ён на грошы падкі),
Зніякавеў вучоны муж,
Душу загнала ў пяткі,
Бо пра вакцыну ад хвароб
Ён швэркаў для бравады —
Быць на віду яму ўспадоб.
Цяпер жа сам не рады.
Дык што рабіць яму, калі
Ужо «пракукарэкаў»?
Прыдумаць клёпкі не маглі
І самых простых лекаў,
А абяцаў перамагчы
Усе хваробы разам:
І гемарой, і смаркачы,
І язвы, і маразм.
Палічыць люд за гламазду,
Таму адчай — бясконцы.
Вучоны муж сваю нуду
Прынёс дахаты, к жонцы.
А тая мовіла:
— Таўкач!
Чаго ты ныеш здуру?
Ды мы прыдумаем як бач
Патрэбную мікстуру!
Яна булён зняла з пліты
І змесцівам зялёным
Напоўніла графін пусты.
Затым над тым булёнам
«Паваражылі» як адзін
Насельнікі кватэры.
Віягры трохі ўкінуў сын
(Распусны ён без меры).
Зрабіла ўнёсак свой дачка:
Духі зняла з паліцы
І іх напырскала з глячка
(Духі купіла ў Ніцы).
Дастала знекуль яд змяі
Для той вакцыны цешча
(Яна галоўная ў сям’і —
Па плешы зяцю плешча).
Чаго ж стаяць яму ўбаку?
Як кажуць, для прыварку
І сам вучоны каньяку
У «лекі» плюхнуў чарку.
І словы жончыны, бадай, —
Не кпіны і не здзекі:
— Мільярды тыя нам раздай,
Бо мы зрабілі лекі.
Згадзіўся з ёй вучоны муж
(А зрэшты, як заўсёды)
І выпісаў для родных душ
За лекі ўзнагароды.
Аднак за працы плён такі,
За гэткую мікстуру
Пазвалі строгія дзядзькі
Яго ў пракуратуру.
Ішла размова шмат гадзін
Аб поспехах ягоных.
Падсумаваў дзяцюк адзін
(Тры зоркі на пагонах):
— А доказы лячэння дзе?
Ці скажа медыцына,
Што сапраўды камусь з людзей
Дапамагла вакцына?
І пажвавеў вучоны муж,
Нібыта скінуў путы:
— Мой сын нядаўна быў нядуж —
Гнялі душу пакуты.
А потым прэмію далі
Сыночку за вакцыну.
Ён акрыяў зусім, калі
Купіў сабе машыну!
Дачушка плакала парой
З-за нейкае халеры.
Цяпер жа радасны настрой:
Жыве ў сваёй кватэры!
Задышка, млявасць, цэлюліт
Былі ў любімай жонкі.
Але як з’ездзіла на Крыт,
Хваробы адышлі ў нябыт
І стан амаль што гонкі.
З-за язвы быў характар злы
У цешчы год каторы:
Магла ў кісель падліць смалы…
Памог ёй санаторый!
Службовец:
— Асабіста Вы
Што вылечылі ў целе?
Хваробы ж з ног да галавы,
Напэўна, ў вас заселі…
— Не, я здаровы, як бугай,
Маральны стан харошы.
А грошы?
Іншыя няхай
Купаюцца ў раскошы.
Зусім не трэба мне пірог —
Магу й скарынку грызці.
Таму працую, далібог,
Не для сваёй карысці…

Алесь Няўвесь

Новыя фельетоны Алеся НЯЎВЕСЯ можна пачытаць на сайце: http://alesnauwes.com

Рубрыца «Фельетон»:

Не чаравікі, а трусы дадуць у іншыя часы

Нікому не вядома, адкуль у іх харомы

Лішні мільён дае пенсіён

Ад старшыні паперлі, як і звычайна, «перлы»