НЕ ТЫЯ НАВІНЫ ГЛЯДЗЕЦЬ МЫ ПАВІННЫ

І гэта, мусіць жа, не ўздзіў,

Бо меркаванне цвёрдае:

Палітык ёсць у нас адзін —

І досыць. Мы не гордыя.

Хлапец, студэнт Панас, якраз

Жыў з думкамі вось гэтымі.

На плошчу не хадзіў Панас,

Дзе мітынгі з пікетамі,

Не заклікаў змяніць рэжым

На слодыч дэмакратыі,

Нацдэмам, словам, быў чужым —

Яны яго «не краталі».

Быў для Панаса інтэрнэт

Як кнігаю настольнаю,

І зазіраў у цэлы свет

Ён у часіну вольную.

І выпадкова, мімаходзь

На сайт патрапіў «Хартыі».

«Тут абы-што, — падумаў. — Хоць…

Здаецца, нешта вартае!»

Чытаў да кропак уваччу,

Аж мокрай шыя стала ўся.

Ён краем вуха толькі чуў

Пра ўсё, што там пісалася.

Панас падаўся ў інстытут

З памкненнямі нявіннымі —

Каб «загрузіць» студэнцкі люд

Цікавымі навінамі.

І ўсе сябры яго як бач

Заселі за кампутары.

А ў асяродку быў «стукач» —

Ён з «органам» пагутарыў.

Панаса тут жа ў абарот

Дзядзькі ўзялі суровыя.

— Не разяўляй, хлапчына, рот, —

Сказалі простай моваю. —

Калі даводзіцьмеш гурме

Такую інфармацыю,

Дык месца знойдзеш у турме —

Заткнём у «рэзервацыю».

І там, павер, зусім не рай,

Хоць баланда дарэмная…

А лепш і сам не зазірай

На сайты, што нацдэмныя.

— Ды я ж цікаўлюся — не больш! —

Грамадскімі падзеямі,

Душэўны адчуваю боль,

Што наш народ падзелены.

Я да ўсяго хачу дайсці,

Не выглядаць сляпіцаю.

Займаць патрэбна ж у жыцці

Актыўную пазіцыю.

Выкладчыкі так вучаць нас,

Таму і рад старацца я, —

Тлумачыў «органам» Панас. —

Хіба ж не маю рацыі?

Хоць не чытаю я газет

(Не маю грошай жменю я),

«Белсат» гляджу, і інтэрнэт

Газетам тым заменаю…

— На носе зарубі сабе! —

Маёр к яму з парадаю. —

Глядзі БТ, чытай «СБ»

І слухай наша радыё!

— Дык там жа толькі сум і тлум…

— Тады не трэба ўвогуле!

І каралю ты будзеш кум,

Не ў каталажцы-«логаве»…

Цяпер Панас ніжэй травы,

Навінамі не дзеліцца

І не бярэ да галавы,

Што у краіне дзеецца.

Не лезе ў «Хартыю» Панас,

«Свабоду» больш не слухае:

Бяспечней бавіць вольны час

З папсою ці з парнухаю.