Патрымаеш чысты ліст — ты амаль што экстрэміст
Актывістка Анастасія Гусева разам з Дзмітрыем Паліенкам сфатаграфаваліся з чыстым лістом паперы на фоне будынка Заводскага РУУС г. Мінска. Гусеву затрымалі і змясцілі ў ізалятар часовага ўтрымання. Неўзабаве суд спыніў справу. Калі ж актывістка паспрабавала абскардзіць дзеянні міліцыі ў пракуратуры, дык адтуль атрымала адказ, што яна парушыла правілы пікетавання. Мне ўжо й пісаць даўно абрыдла (Бо я пісаў разоў пад сто), Што ў нас міліцыя, як быдла, Людзей хапае нізашто.
Часцей — за лжывыя пікеты.
Тым больш правучыць суд як след,
Як пакладзе «нацдэм адпеты»
З пікета фота ў Інтэрнэт,
Дзе ён, нацдэм, стаіць з плакатам,
А на плакаце тым — «Далоў!»
(Каб быў нацдэм за шкіркі ўзятым,
«Мянтам» не трэба многа слоў.)
Прыйшло на розум актывістам,
Якія вечна ў барацьбе:
«Мы пастаім з плакатам чыстым.
Няўжо міліцыя зграбе
І потым справу нам прышые,
Калі трымацьмем чысты ліст?
Ці атрымаем мы па шыі,
Як той бандыт ці экстрэміст?»
І з тым «плакатам» сталі смела
Не недзе збоку змагары,
А ля самога райаддзела:
Хапай, міліцыя, бяры!
Эксперымент нахабны гэткі
Спачатку плёну не прынёс.
Калі ж яны на сайце Сеткі
Змясцілі здымак, горкі лёс
Чакаў, канешне, маладзёнаў —
Заканапацілі ў астрог.
Але не ўсё пайшло будзённа
(Як быццам воўк у лесе здох):
Суддзя не даў чамусьці веры,
Што быў парушаны закон:
Бяскрыўдны чысты ліст паперы,
І не нясе пагрозы ён.
«Мянты», вядома, не ў гуморы…
Што ж змагарам рабіць цяпер?
«Хай слова скажуць пракуроры! —
Такі ў «нахабнікаў» намер. —
Хай возьмуць тых «мянтоў» за шкіркі,
Хай пакараюць іх, калі
Нам адбіваць не сталі ныркі,
Але ў астрог завалаклі
І дабіваліся пакоры…»
«Нахабнікі» — не вахлакі.
Бо хто такія пракуроры?
Нібыта ў рэчцы шчупакі.
Яны прыняць павінны меры,
Калі зарваліся зусім,
Шалеюць міліцыянеры
(Сказаць іначай — карасі),
Невінаватых шлюць за краты.
Спадзеў іх марным быў, аднак.
«А вы ўсё роўна вінаваты, —
Ім даў адказ адзін «шчупак». —
Не варта вам было з паперай
Стаяць і сноўдаць дзе не след.
Таму, лічу я, поўнай мерай
Вы атрымалі за пікет…»
Нікога бэсціць не бяруся,
Ды вывад просіцца такі:
Бяда, калі ў адным хаўрусе
І карасі, і шчупакі.
* * *
Калісьці час ганебны схлыне,
У Лету кане смехата,
І ў рэшце рэшт жыццё ў краіне
Пачнецца з чыстага ліста…
Чытайце таксама ў рубрыцы «Фельетон»:
Замест сабакі слыннай масці махляр сумеў свінню падкласці
А хто ж дабіўся перамогі, як «морды білі» педагогі?
Годная ідэя, як падужаць «змея»
Дэпутацкай працы плён — адмысловы самагон