Не чаравікі, а трусы дадуць у іншыя часы
Незвычайную акцыю правёў гродзенскі магазін «Арызона». Там зладзілі бясплатную раздачу абутку тым, хто прыйшоў у краму ў купальных касцюмах. Наведнікаў было — процьма! Сягоння грошай, скажам прама, Ёсць у людзей не надта шмат. І бедаваў дырэктар крамы: Таварамі забіты склад.
Прыняць якія трэба меры,
Прыдумаць варта ход які,
Каб зноў «ажно зрывалі дзверы»,
Гурмой ішлі пакупнікі?
Ідэю ён узяў чужую —
Пазычыў з прэсы ці з кіно,
Яе на Захадзе буржуі
Выкарыстоўваюць даўно.
Хіба ж ён горшы, горад родны,
Чым нейкі Рым ці Амстэрдам?
Адбудзецца няхай у Гродна
Такое ж дзейства, як і там.
Тым больш — ідэя неблагая,
«Нажыўка» для людзей якраз:
«Той, хто ў купальніку прыджгае,
Абутак атрымае ў нас!»
Ды хоць на бум былі разлікі,
Спярша не хлынула гурма.
Лічылі людзі: «Чаравікі
Ніхто не выдасць задарма».
Аднак калі далі абутак
Пакупнікам адразу двум,
У горадзе ад дзіўных чутак
І сапраўды пачаўся бум.
Пакупнікі пайшлі да крамы
І па адным, і ў чарадзе,
Нібыта там басейн той самы,
І льга паплёхацца ў вадзе.
Ці ж абыякавым пакіне
Кагось такі ажыятаж?
Дзяўчаты юныя ў бікіні
У краму йшлі, нібы на пляж,
Нібыта крама — Крыт ці Ніца,
Дзе распранаюцца дарэм.
Таму для дзевак агаліцца —
Так мовіць бы, няма праблем.
Стыдобы-сораму не зналі
У краме і хлапцы-«качкі»,
Дэманстравалі, бы ў спартзале,
Народу мышцы-кумпякі.
Такіх было нямнога ўсё-ткі.
У бальшыні звычайны люд
Зрываў з сябе адзежу-шмоткі,
Не зведаўшы згрызот-пакут.
Штаны ляцелі на прылаўкі,
Спадніцы побач дзе-нідзе,
Хаця купальнікі і плаўкі
Не ўсе адзелі ў гэты дзень…
Рашыла хцівая кабета,
Уся мажная, як гара:
Калі закончылася лета,
Дык туфлі абнавіць пара.
Зняла адзежу да рэйтузаў,
Хоць непрывабны дужа від:
Аж да калень адвісла пуза,
І быццам студзень — цэлюліт.
Халява і другую даму
Дастала: паказала плоць.
Жанчына завітала ў краму
З уласным мужам мімаходзь.
У дамы апетыт вялікі,
Дык мужу гаркнула:
— Дурны!
Чаго марудзіш? Чаравікі
Дадуць дарма. Здымай штаны!
Дзяцюк плюгавы, сухарэбры,
З ім проста сорам выйсці ў свет.
Ды чаравікі ўсё ж патрэбны,
І паказаў ён свой шкілет.
Калі запал такі шалёны,
Дык і бабулька, што ўбаку,
Ім паказала панталоны,
Каб тапкі сунулі ў руку.
Усё было там чынна-годна —
Як прыклад для астатніх крам.
Цяпер на самай справе Гродна
Як той жа Рым ці Амстэрдам.
* * *
Удасканаліць трэ праграму
Ва ўсе наступныя часы:
Таму, хто голым прыйдзе ў краму,
Даваць шкарпэткі і трусы.
Алесь Няўвесь
Новыя фельетоны Алеся НЯЎВЕСЯ можна пачытаць на сайце: http://alesnauwes.com
Рубрыца «Фельетон»:
Нікому не вядома, адкуль у іх харомы
Ад старшыні паперлі, як і звычайна, «перлы»
З нядаўняе пары шчаслівыя тхары